Ayuda en línea

Stateczność wewnętrzna gabionu

Wewnętrzna stateczność konstrukcji z gabionów analizowana jest za pomocą:

• teorii stanów granicznych
• współczynnika bezpieczeństwa

Analiza łączeń pomiędzy poszczególnymi blokami jest przeprowadzana w oknie dialogowym „Wymiarowanie”. Konstrukcja ponad blokiem jest obciążana parciem czynnym, a odpowiednie siły wyznaczane są w ten sam sposób, co analiza całej ściany. W analizie stosuje się luźne wypełnienie - nie ręcznie nakładane wypełnienie skalne - ale jego efekt można symulować za pomocą bardzo wysokiego kąta tarcia wewnętrznego. Istnieje możliwość założenia, że po upływie pewnego czasu na skutek działania wypełnienia kruszywem naprężenie w siatkach spada. Poszczególne przekroje ściany gabionu sprawdzane są ze względu na maksymalne naprężenie normalne i ścinające. Za pomocą tych zmiennych istnieje możliwość zmodyfikowania zbocza lica konstrukcji poprzez utworzenie tarasów lub zwiększenie zbocza lica ściany α.

Założenie obciążenia przyłożonego do podstawy bloku przedstawiono schematycznie na następującym rysunku:

Obciążenie u podstawy bloku

Normalne naprężenie w środku podstawy bloku wyznaczane jest z:

Parcie działające na ścianę dolnego bloku wyznaczane jest jako zwiększone parcie czynne:

Szerokości siatek dolnego bloku na jeden metr bieżący ściany gabionu wynosi:

Program pozwala na analizę gabionów z prostą i podwójną siatką umieszczoną pomiędzy blokami. Dla podwójnych siatek, wprowadzone naprężenie rozciągające siatki (okno dialogowe „Edycja materiału”) powinno być dwukrotnie większe od wartości przyjętej dla prostych siatek.

Geometria gabionów