Ayuda en línea

Parametry modelu Bartona - Bandisa

Współczynnik chropowatości ciosu JRC

Jeżeli wartości JRC nie można wyznaczyć poprzez bezpośrednie pomiary na powierzchni ciosu, istnieje wówczas możliwość uzyskania tej wartości z wykresu Barton’a (patrz rysunek) pokazującego zmianę współczynnika JRC jako funkcji długości profilu i głębokości chropowatości.

Diagram do wyznaczania JRC (za Barton’em)

Profile chropowatości ciosu skalnego pokazujące typowy zakres JRC zostały podane poniżej.

Profile chropowatości ciosu skalnego pokazujące typowy zakres JRC (Barton i Chubey 1977)

Wytrzymałość na ściskanie nieciągłości JCS

Metody pozwalające na wyznaczenie wytrzymałości na ściskanie nieciągłości (powierzchnia poślizgu) JCS są generalnie zalecane przez ISRM. Wartość JCS można uzyskać z wykresu Deere-Miller’a pokazującego jego zależność od wytrzymałości skały z pomiarów młotkowych Schmidt’a, patrz poniższy rysunek.

Podstawowy kąt tarcia wewnętrznego na powierzchni poślizgu  φ_b

Podstawowa wartość kąta tarcia wewnętrznego na powierzchni jest w przybliżeniu równa wartości resztkowej φ_r. Niemniej jednak, wartość można zmierzyć w laboratoriach za pomocą urządzeń do pomiaru wytrzymałości na ścinanie (typowe pole próbki wynosi 50 x 50 mm). Typowe zakresy podstawowego kąta tarcia wewnętrznego dla zwietrzałych powierzchni skał wynoszą od 25° do 35°.